گردشگری رویداد - گردشگری نوین

آقای اوباما ، رئیس جمهور محبوب مردم آمریکا سلام . من با شما حرف دارم. در ابتدا تبریک عرض می کنم بابت انتخاب مجددتون و در ادامه خیلی
ازتون گله دارم. آقای اوباما ، من یک ایرانی هستم. در کشوری زندگی می کنم که مردمم را تحریم کرده اید . من یک ایرانیم و دولت و ملتم حق ِ داشتن ِ اتم را نداریم چون شما دوست ندارید. آقای اوباما ، من با دولت مردان ِ کشورم کاری ندارم به سیاستهای شما هم کاری ندارم. فقط با یک چیز کار دارم و آن اینست : شما دولت من را تحریم نکرده اید. شما مردم را فلج کرده اید. مردمی که نه به شخص شما، نه به کشورتان، نه به دولتتان ، ضرری نرسانده اند. شما مرا تحریم کرده اید. من بیمار هستم اما چون شما کشورم را تحریم کرده اید نمی توانم داروهایم را تهیه کنم. من " آسم " دارم . دوست من هم آسم دارد. شما ما را تحریم کردید و واکسن آنفلوآنزا در کشور من یافت نمی شود. من دو ماه است که بیمارم. من بخاطر تحریم های شما ، مریض تر شده ام. من پوکی استخوان گرفته ام در سن 29 سالگی، چون دیگر توانایی خرید شیر و مایحتاج ِ مورد نیاز بدنم را ندارم.
آقای رئیس جمهور عزیز: من دو ماه است به هر داروخانه ای می روم و التماس می کنم به من یک واکسن آنفلوآنزا بدهند تا حداقل بتوانم یکشب بخوابم بدون اینکه نفسم بند بیاید.
آقای اوباما : می گویند شما مسلمان هستید. حتی اگر هم نباشید ، یک انسان هستید، نمی دانم چگونه راضی میشوید مردم کشورم اینگونه با بدبختی و مریضی دست و پنجه نرم کنند . . .
شما یک انسانید ، شما دم از حقوق ِ بشر می زنید ، شما اتم دارید ، شما انرژی هسته ای دارید ، شما خیلی چیزها دارید و خیلی چیزها را از ما گرفته اید ، آقای اوباما ، من و مردمم هم انسانیم . ماهم حق زندگی داریم. ماهم دوست داریم نفس بکشیم. ماهم می خواهیم بدونِ ترس و دغدغه زندگی کنیم.
می دانم که نمی دانید چقدر وحشتناک است حتی فکر اینکه الان نفس می کشی و یک دقیقه ی دیگر نمی توانی نفس بکشی . . .
آقای اوباما ، من " آْسم " دارم . من " مریضم " . من " نمی توانم خوب نفس بکشم " من " احتیاج به دارو و اکسن دارم "
و شما
نه فقط کشورم را " ملتم " را " مردمم " را " آدمهایی را که دوست می دارم " تحریم کرده اید.

و در آخر بازهم پیروزی انتخاباتی ِ شما را تبریک می گویم.
این روزهای زیبا را به جشن بنشینید اما بدانید من ، در کشوری که شما تحریم داروئی اش کرده اید " دارم کم کم جان می دهم " جان می کنم و نفسم بالا نمی آید . . .
بدانید تنها این دنیا نیست که راضی هستید و به خودتان می بالید .
آقای رئیس جمهور ، من یک " ایرانی ام " اما هرگز در کشورم تروریست ندیده ام ، شما به مردم ِ من به کشور ِ من می گوئید : تروریست .

در کشور من هیچ بچه دبیرستانی اسلحه حمل نمی کند ، در کشور من حتی یک مورد کشتن ِ همکلاسی گزارش نشده ، در کشور ِ من هیچ مستی از خیابان عبور نمیکند و سر ِ اسلحه اش را سمت ِ مردم نمی گیرد و شلیک ِ هیچ گلوله ای بدن ِ کسی را داغ و خونین نمی کند . . .
ما در کشورمان مادر ِ هیچ کدام از همکلاسی هایمان را داغدار نمی کنیم. . .
با اینهمه ، باز " ما تروریست هستیم ؟ "

آقای اوباما ، رئیس جمهور محبوب ، می دانم که هرگز به خودتان حوصله ی خواندن این کامنت را نمی دهید ، اما خواستم بدانید : " شما مقصرید " مقصر فردای من . فردای مردمم. فردای کشورم.

خدای پاکیها نگهدارتان باشد . پایه های حکومتتان پردوام باشد . . .

کاش یکبار به خودتان زحمت میدادید و از پشت میزتان کمی آنطرفتر را نگاه می کردید. . . در کشور من برای بیماریهای صعب العلاج هم داروئی نیست چون شما تحریممان کردید ! من چقدر زیاده خواهم که بخاطر یک بیماری " آسم " ، وقت با ارزش ِ رئیس جمهور " آمریکا " را گرفتم.