کویر ورزنه در دسترس ترین کویر به شهر اصفهان است که فاصله ماسه زار تا اصفهان ۱۱۰ کیلومتر است در یک سفر یک روزه مى توان از این منطقه دیدار کرد.

وسعت تلماسه ها بالغ بر ۱۷ هزار هکتار است و انواع اشکال حاصل فرسایش باد را مى توان دید مانند تپه هاى ماسه اى طولى، تپه هاى هلالى، هرم هاى ماسه اى و امواج روى ماسه ها که اصطلاحاً به آنها ریپل مارک گفته مى شود و چشم انداز ماسه ها از بالاى تلماسه ها بسیار زیبا و بکر به نظر مى آید و نوع پوشش گیاهى آن و سکوت زیباى حکمفرما بر آن براى تمام گردشگران روزى زیبا خلق مى کند و ارتفاع تلماسه هاى ورزنه نسبت به برخى نقاط بلندتر و در برخى نقاط به ۱۰۰ متر نیز مى رسد، طول تلماسه ها حدود ۴۵ کیلومتر و عرض آنها از ۱۰ کیلومتر در نزدیک ورزنه تا یک کیلومتر در خاراى جرقویه متفاوت است.
طبیعت گردى یا اکوتوریسم شاخه مهمى از گردشگرى است که جایگاه آن در اقتصاد جهانى رشد قابل ملاحظه اى داشته است اما توزیع جغرافیایى این درآمد بسیار نامتعادل بوده و ۸۰ درصد اشتغالزایى و درآمد ناشى از این صنعت به اروپا و آمریکا اختصاص یافته است واز ۲۰ درصد باقى مانده ۲‎/۵ درصد سهم خاورمیانه از این میان و یک درصد سهم ایران است و این در حالى است که ایران به لحاظ طبیعت بى نظیر و جذاب و به واسطه تنوع زیستى اقلیمى منحصر به فرد است و پنجمین کشور جهان بوده و پتانسیل بالایى در صنعت طبیعت گردى دارد.
* چشم انداز کویر
حدود یکصد کیلومتر دورتر از اصفهان در منتهى الیه جنوب شرق این استان، زیباترین تابلو طبیعت که با سر انگشتان نقاشى چیره دست روى گستره بوم کویر این دیاردست نخورده نقش بسته است هنر نمایى مى کند وقتى آدم، پایش را روى دل داغ این شنزار لطیف مى گذارد، عملاً هیچ ردى نیست که برجا نماند.
* پتانسیل هاى کویر ورزنه
با توجه به نزدیکى کویر ورزنه به شهر( ۸ کیلومتر) و نزدیکى به خطوط انتقال نیرو و آب در صورت سرمایه گذارى و استقرار امکانات زیربنایى براى گردشگران مى تواند به یک قطب گردشگرى در کشور تبدیل شود خصوصاً این که در ۱۰۰ کیلومترى شهر زیباى اصفهان واقع شده است در برگزارى تورهاى ۲ یا ۳ روزه مى توانند گردشگران از ایستگاه هاى متعددى در شرق اصفهان بازدید کنند از جمله آثار متعدد تاریخى در محور شرق مانند منار تاریخى زیار متعلق به قرون اولیه اسلام، مسجد دشتى، مسجد سلجوقى برسیان، کبوترخانه هاى زیباى رودشت، قلاع تاریخى مانند قلعه ۱۰۰۰ ساله قورتان و طبیعت بکر و زیباى ورزنه، نمکزار گاوخونى که داراى چند ضلعى هاى زیباى نمک است، تالاب بین المللى گاوخونى و مشاهده پرواز دسته جمعى پرندگان مهاجر و قلعه تاریخى خرگوشى در ۳۰ کیلومترى تالاب گاوخونى که داراى آسمانى صاف است و براى دیدن آسمان شب و ستارگان در شب هاى کویر مساعد است.
همچنین در کویر ورزنه مى توان در صورت سرمایه گذارى خدمات زیر را ارائه داد: شترسوارى، دوچرخه سوارى، موتورسوارى، ماشین سوارى، پرواز با پاراگلایدر، سقوط آزاد از ارتفاع تلماسه ها، اجراى موسیقى محلى و سنتى و ایرانى مانند دف و نى و نواختن سازها صحرایى، پاى برهنه راه رفتن در کویر که رؤیایى دل انگیز در انسان ایجاد مى کند.
* راه هاى دسترسى به کویر ورزنه
۱- اصفهان- پل بزرگمهر- ۳ راه پینارت- برسیان- اژیه- ورزنه ۱۰۵ کیلومتر۲- اصفهان- خیابان جى- کوهپایه- هرند- قورتان- ورزنه- ۱۱۳ کیلومتر۳- کیلومتر ۳۰ جاده نایین، اصفهان- گردنه ملااحمد- ورزنه -۴۵ کیلومتر  

 پاييز قدم زنان در راه رسيدن به کوه و دشت است، همه سبزه ها را به زردي مي کشاند و دشت با همه خاطرات خوشش سر بر دامن کوه آرام آرام به خواب مي رود، تا فصل زايش بادها آغاز شود.
پاييز که از راه مي رسد، به رسم سنت ديرين و ديرگاهي، “مالکنون ” با بغض گلوگيرش آغاز مي شود.
” مالکنون” آيين تاريخي و ديرين عشاير بختياري است، که به لحظه آغاز کوچ عشاير گفته مي شود و در آن از دو واژه “مال ” به مفهوم آبادي و مجموع سياه چادرها و ” کنون ” به معناي از جا کندن استفاده شده است.
” بنگ بکنين همه مال “( فرياد زنيد همه قبيله را که هنگامه کوچ و رحيل فرارسيده است) را سر مي دهند و فرياد زنان جرس کوچ در کوه مي پيچد و زنان عشاير بنه بر استر و اسب مي نشانند و حرکت آغاز مي شود.
و حالا ايل از دهانه دره هاي برنده و تيز کوه “تازار” و در پهنه تنگ تنگه “دولنبار” و دشت” زري” و” شيرين بهار” در بالاترين ارتفاع زاگرس عبور مي کند و کوه از بلندترين قله رها شده در بادها و آبها، ميانه اين جدايي قرار مي گيرد.
ايلراه ” دژپارت ” و پل ” خداآفرين ” نشان از تاريخي کهن از کوچ عشاير بختياري در فلات مرکزي ايران دارد و حفظ اين سنت شايد حفظ تاريخ يک سرزمين باشد.
از کناره هاي رودخانه کارون و شوشتر و رامهرمز تا انديکا و مسجد سليمان لالي و شيرين بهار (شينبا) و دهستان “چلو” و تا ” دشت بهاري ” و دزفول ، کاروانيان عبور مي کنند و کوچ همچنان ادامه مي يابد.
زنان بختياري بنه بسته اند و براي حرکت پيش قراول قبيله اند، راه را مي شناسند و کوه را چونان اسبهاي لگام گسيخته زير گام هاي خود رام مي کنند و همچنان” تاراز” ستيغ کوه بلنداست، که در پس آن برف و سنگ به سازش نشسته اند و پشت آن بلوط و گون آرميده و اکنون کوچ ايل بختياري جاري است.
زن در کوچ ايل بختياري، از هر ” تشي ” که باشد، تحرک مي زايد و کار، صخره مي پيمايد و کوه رام مي کند، تا نظم کوچ برآشفته نباشد و کودک در آغوش خويش خفته دارد و پشته اي هيزم بر شانه و چوب چوپانان به دست تا رمه را که محصول اقتصادي يک چند خانواراست از گردنه ها ي بلند کوه به دشت برساند، تا چرخه زندگي بچرخد و چه نيکو و بي منت سنگ و صخره و کوه را زير پا مي گذارد.
زنان بختياري به هنگام کوچ و مالکنون چنان شيفته کارند و کوه را مانند فرزند خود نوازش مي کنند، که فراموششان مي شود، دستان رنج کشيده شان نيازمند استراحت است.
رمه آرام از کوه رام شده سرازير و چرخه کوچ تندتر و تندتر مي شود و بنه بر دوش از زمين دل مي کنند، زنان بختياري همچنان نگران سلامت ايلند و آنها هنوز دل نگران مردان مانده در سردسيرند.
مي گويد: ” ما به کوچ زنده ايم و کوچ به ما، پس بايد زندگي کرد ” و چه زندگي زيبايي که در هر کوچ دفتر نقاشي طبيعت عصيانگر را ورق مي زنند و کوچ براي عشاير به ويژه در قوم بختياري، تحرک و زندگي است.
عشاير بختياري بر محور دامداري و کشاورزي در سال دوبار به صورت کوچ برون استاني و منطقه اي و کوچ درون استاني محل زندگي خود را تغيير مي دهند و در ابتداي بهار از مناطق گرمسيري يا قشلاقي به طرف مناطق سردسيري و ييلاقي به کوچ مي روند.
ايل بزرگ بختياري در مناطق چهارمحال و بختياري، اصفهان، خوزستان و لرستان ساکن هستند و در اين بين کوچ بزرگ و کوچ کوچک را انجام مي دهند.
کوچ بزرگ همان ييلاق و قشلاق عشاير است و کوچ کوچک، کوچ درون منطقه اي است، که عشاير براي يافتن چراگاه ها و مراتع مناسب دست به تغيير مکان خود مي زنند.
در مسير راه زنان، کودکان خود را سوار بر اسب و استر مي کنند و از دره ها و پرتگاه هاي زاگرس مرکزي به مسافت 250 کيلومتر براي رسيدن به مناطق خوش آب و هوا راه مي پيمايند.
زمان کوچ را پيران قبيله و ايل بر اساس تقويم نجومي تعيين مي کنند و اگر ” ماه در عقرب” باشد از جلوي مسيري که در آن ستاره اي نمايان باشد، عبور نمي کنند و زنان هنگامي که از ايل جدا مي شوند و براي رفتن به ييلاق خود را آماده مي کنند، نواي غمگنانه سر ميدهند و ” باوه رو” يا همان اشعار برزگري مي خوانند.
به هنگام کوچ چندين خانوار از يک ايل با هم کوچ مي کنند، تا بر مشکلات پيشروي خود غلبه کنند و اين تعاون و همکاري بزرگ در ايل بختياري است.
کوچ پاييزي که از چهارمحال وبختياري به طرف خوزستان انجام مي شود و به مالکنون شهرت دارد، با حزن و اندوهگيني خاص و ويژه اي همراه است و عده اي از مردان براي برداشت محصول و يا فروش محصول در مناطق سردسيري (ييلاق) باقي مي مانند و مابقي با بستن بار و بنه ايل و طايفه بر چارپايان رهسپار سرزمين خوزستان مي شوند.
شواهد تاريخي نشان از باستاني بودن کوچ عشايري بختياري دارد و در برخي از تحقيقات محققان و پژوهشگران داخلي و خارجي اين کوچ را به 10 هزار سال پيش از ميلاد حضرت مسيح (ص) نسبت مي دهند.
بسياري از محققان موسيقي کتابهايي را در زمينه کوچ منتشر کرده اند و بزرگان موسيقي مقامي و محلي ايران همچون” مسعود بختياري” نيز آثاري در زمينه مالکنون را اجرا و روانه بازار کرده اند.
عشاير چهارمحال و بختياري براي کوچ خود از پنج ايلراه اصلي عبور مي کنند تا به خوزستان برسند.
عشاير اين استان از پنج طايفه بزرگ، 24 زيرطايفه، 32 تيره و دو هراز و 940 تش تشکيل شده اند.
اکنون جمعيت عشايري چهارمحال و بختياري 132 هزار و 321 نفر در قالب 19 هزار و 561 خانوار است که داراي يک ميليون و 500 هزار واحد دامي هستند.
به گزارش ايرنا،چهارمحال وبختياري از نظر جمعيتي پس از استان فارس دومين جمعيت عشايري کشور را در اختيار دارد و دو ايل بزرگ هفت لنگ و چهارلنگ مهمترين و اصلي ترين عشاير استان هستند.

واتیکان (Vatican City) نام کشوری است مستقل که در درون شهر رم در کشور ایتالیا جای دارد. واتیکان محل اقامت پاپ، رهبر کاتولیک‌های جهان و مرکز کلیسای کاتولیک است. واتیکان با مساحتی در حدود ۴۴ هکتار، کوچکترین کشور جهان  و با جمعیتی در حدود ۸۰۰ نفر، کم‌ جمعیت‌ترین کشور مستقل دنیا محسوب می‌شود.

پرچم واتیکان

نماد واتیکان

کلیسای سن پتر بزرگ‌ ترین کلیسای جهان است و در واتیکان قرار دارد.