عجایب هفتگانه 5

ماچو پیچو (به اسپانیایی: Machu Picchu)،
 
ماچو پیچو (به اسپانیایی: Machu Picchu)، به معنی قلهٔ قدیمی، از آثار دورهٔ اینکاها می‌باشد که در ارتفاع ۲٬۴۳۰ متری از سطح دریا در دامنهٔ کوه در بالای درهٔ اوروباما در کشور پرو و در ۷۰ کیلومتری شمال کوسکو قرار گرفته‌است. اغلب اوقات از آن به‌عنوان «شهر گمشدهٔ اینکاها» یاد می‌شود. ماچو پیچو احتمالأ شناخته شده‌ترین نماد امپراتوری اینکاها می‌باشد.

این شهر در حدود سال ۱۴۵۰ میلادی ساخته‌شده‌ و صدها سال پیش در زمان فتح اینکاها توسط اسپانیایی‌ها متروک شده‌است. برای قرن‌ها فراموش شده‌بود و به جز عده‌ای از مردم محلی کسی از آن نامی به خاطر نداشته است. این اثر در سال ۱۹۱۱ میلادی توسط هیرام بینگهام، تاریخ‌شناس آمریکایی به جهانیان معرفی‌شد. پس از آن، ماچو پیچو به یکی از مناطق جذب توریست تبدیل ‌شد و در سال ۱۹۸۱ میلادی در فهرست آثار کشور پرو و در سال ۱۹۸۳ میلادی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. این اثر هم اکنون به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید شناخته می‌شود.

ماچو پیچو با دیوارهای سنگی جلا داده‌شده مطابق با معماری کلاسیک اینکاها ساخته شده‌است. اولین بنای این مجموعه این‌تی‌هوآتانا (به اسپانیایی: Intihuatana)، معبد خورشید که اطاقی با ۳ پنجره و در منطقه‌ای از ماچو پیچو که باستانشناسان آن را منطقهٔ مقدس می‌نامند، می‌باشد. در سال ۲۰۰۳ میلادی تعداد توریست‌های این شهر باستانی ۴۰۰٬۰۰۰ نفر بوده‌است. در سپتامبر ۲۰۰۷ میلادی، پرو و دانشگاه ییل به توافقی مبنی بر استرداد صنایع دستی برداشته‌شده از ماچو پیچو در اوایل قرن بیستم میلادی توسط هیرام بینگهام دست یافتند
.
تاریخچه

این‌تی‌هوآتانا (به انگلیسی: ‎Intihuatanais ‏)، تصور می‌شود یک ساعت نجومی است که توسط اینکاها طراحی و ساخته شده‌است.

ماچو پیچو در حدود سال ۱۴۵۰ میلادی در ارتفاعات امپراتوری اینکاها ساخته شده‌است. این شهر در حدود ۱۰۰ سال بعد در پی پیروزی امپراتوری اسپانیا متروک شد.

این دژ در ۵۰ مایلی کوسکو، پایتخت اینکاها قرار دارد و به همین دلیل هرگز مانند سایر شهرهای اینکاها پیدا و ویران نشده‌است. در طول قرنها، جنگل‌های اطراف این مجموعه رشد کرده و آن را پوشانده است و به همین دلیل از نظرها پنهان مانده‌است و تنها عدهٔ معدودی از وجود آن اطلاع داشته‌اند. در بیست و چهارم ژوئیهٔ سال ۱۹۱۱ میلادی، ماچو پیچو به‌وسیلهٔ هیرام بینگهام، تاریخ‌شناس آمریکایی در یک سخنرانی‌ در دانشگاه ییل به دنیای غرب معرفی شد. او به‌وسیلهٔ راهنمایی محلیانی که گهگاه به سایت مراجعه می‌کردند به آنجا هدایت شد. بینگهام مطالعات باستان‌شناسی را انجام داد و تحقیقاتش را دربارهٔ آن محل کامل کرد و آن را «شهر گمشدهٔ اینکاها» که نام اولین کتابش نیز بود، نامید. او هرگز اعتباری برای کسانی که او را به آن محل راهنمایی کردنند قائل نشد و آن را یک شایعهٔ محلی نامید.

بینگهام در حال جستجو برای یافتن شهر ویکتوس، آخرین پناهگاه و موضع ایستادگی اینکاها در دوران تسلط اسپانیا بر پرو بود. در سال ۱۹۱۱ میلادی، بعد از سال‌ها کاوش و سفر در حوالی منطقه، او توسط کو‌اِن‌چو‌آنز (به اسپانیایی: Quechuans) که در ماچو پیچو و در زیرساخت‌های اصلی شهر زندگی می‌کرد به دژ هدایت شد. او چندین سفر دیگر انجام داد و حفاری‌هایی را نیز در سایت در حوالی سال ۱۹۱۵ میلادی هدایت کرد. او کتاب‌ها و مقالاتی دربارهٔ کشف ماچو پیچو نوشت.

سیمون ویسبارد، کاوشگر قدیمی کوسکو، مدعی می‌باشد که انریک پالما، گابینو سانچز و آگوستین لیزاراگا که اسمامی‌شان بر روی یکی از صخره‌ها در آنجا در تاریخ ۱۴ ژوئیه سال ۱۹۰۱ میلادی حک شده‌است قبل از بینگهام آنجا را کشف کرده‌بودند. همچنین، در سال ۱۹۰۴ میلادی یک مهندس به نام فرانکلین ظاهراً اشاره‌ای به خرابه‌ها از فاصلهٔ دور داشته‌است. بنا بر ادعای خانوادهٔ پِین، او به توماس پِین، مبلغ مذهبی که در آن مکان زندگی می‌کرده است، دربارهٔ این محل گفته است. در سال ۱۹۰۶ میلادی، پین و مبلغی دیگر به نام استوارت ای مک نارین (۱۸۶۷ تا ۱۹۶۵ میلادی) ظاهراً به محل خرابه‌ها صعود کرده‌اند.

در سال ۱۹۱۳، این مکان بعد از اینکه انجمن جغرافیای ملی (به انگلیسی: ‎National Geographic Society ‏) بحث‌های ماه آوریل را بطور کامل به آن اختصاص داد شهرت بسیاری پیدا کرد. در سال ۱۹۸۱ میلادی منطقه‌ای به وسعت ۳۲۵.۹۲ کیلومتر مربع که ماچو پیچو را احاطه کرده‌بود جزء میراث تاریخی پرو به ثبت رسید. این منطقه تنها به این خرابه‌ها محدود نمی‌شد بلکه شامل مناظر طبیعی منطقه‌ای نیز می‌شود.

ماچو پیچو به‌عنوان میراث جهانی یونسکو در سال ۱۹۸۳ میلادی به ثبت رسید. و این منطقه «یک شاهکار خالص معماری و نشانه‌ای منحصر به فرد از تمدن اینکاها» نامیده شد. این اثر هم اکنون به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید شناخته می‌شود.

منطقهٔ جغرافیایی

ماچو پیچو در ۷۰ کیلومتری شمال غربی کوسکو، در بالاترین نقطهٔ کوه ماچو پیچو، ۲٬۳۵۰ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده‌است. این اثر از مهم‌ترین آثار باستانشناسی در آمریکای جنوبی و پربیننده‌ترین جاذبهٔ توریستی کشور پرو می‌باشد.
از سمت بالا، در صخرهٔ ماچو پیچو، یک صفحهٔ سنگی عمودی ۶۰۰ متری قرار دارد که در انتها به رودخانهٔ اوروباما می‌رسد. مکان این شهر جزء اسرار نظامی بوده‌است.

توریسم

ماچو پیچو که جزء میراث ثبت شدهٔ یونسکو می‌باشد به‌عنوان پر بازدیدترین مکان توریستی کشور پرو و مهم‌ترین منبع درآمد، بطور پیوسته در معرض خطرهای اقتصادی و تجاری قراردارد. در اواخر ۱۹۹۰ میلادی، دولت پرو اجازهٔ ساخت ماشین کابلی و یک هتل لوکس همراه با رستوران و مجموعهٔ توریستی را در خرابه‌های سایت صادرکرد. این تصمیم با مخالفت دانشمندان و عموم مردم پرو روبرو شد. آنها معتقد بودند که تعداد زیاد توریست در سایت امکان اعمال خطر را بر آن افزایش می‌دهد.
توریست‌های ماچو پیچو همه ساله در حال افزایش می‌باشد و در سال ۲۰۰۳ میلادی معادل ۴۰۰٬۰۰۰ نفر بوده‌است. [۱] به این منظور، اعتراض‌های شدیدی برای ساختن پل جدید در این سایت صورت گرفته است و یونسکو این سایت را در لیست آثار در معرض خطر قرار داده‌است.

در هنگام استفاده از این سایت صدماتی به آن وارد شده‌است. در سپتامبر سال ۲۰۰۰ میلادی، ساعت آفتابی این‌تی‌هوآتانا به علت سقوط یک جرثقیل ۴۵۰ کیلوگرمی به شدت صدمه دید. این جرثقیل توسط یک شرکت تبلیغاتی که آگهی برای یک مدل آبجو می‌ساخت استفاده می‌شد.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
+ نوشته شده در دوشنبه بیست و پنجم مهر ۱۳۹۰ ساعت 17:31 توسط مهدی گلی  | 

عجایب هفتگانه3

کولوسئوم
 

Coliseum معروفترین آمفی تئاتر دایره وار(بیضی) عظیم تاریخی که تعداد ردیف‌های صندلی آن به تعداد پنجاه هزار ودارای ۸۰ در ورودی است. واژه کلوسئوم به معنی «جایگاه بزرگ» نام دیگر آن آمفی تئاتر فلاویوسی(amphitheaterum flaviusi) است. ساخت کولوسئوم توسط Vespasian (وسپاسین)امپراطور سالهای ۶۹ تا ۷۰ روم پایه گذاری شد، پس از آن پسرش Titus (تیتوس)در سال ۸۰ بعد از میلاد آنرا بنا کرد، که نهایتا توسط Domitian (دومتین)برادر Titus که در سال ۸۱ بر وی غلبه کرد و بر جایگاه امپراطور روم نشست، کامل شد و به پایان رسید. کولوسئوم به عنوان اولین آمفی تئاتر دائمی و ماندگار ساخته شده در روم، در زمین‌های باتلاقی ما بین تپه‌های Esquiline(اسکوئیلین) و Caelian(کائلین) واقع شده بود.
 
در این مجموعه امپراطور روم شاهد فجیع ترین جنایات به شکل کشتار بردگان و مسیحیان بوده‌است نبرد‌های خونین بر سر مرگ و زندگی گلادیاتور‌ها یکی از سرگرمی‌های روزانه امپراطوران و اشرافیان روم بوده‌است قدمت تاریخی و شکوه و جلال این عمارت از یک سو و کارامدی آن برای اجرای نمایش و امکان کنترل جمعیت، از سوی دیگر، باعث شد این سالن یکی از بزرگترین بناهای معماری روم باستان به شمار می‌رفت.
 
پلان این مجموعه به شکل بیضی به قطر‌های ۱۸۸ و ۱۵۶ متر زیر بنای آن حدود ۶ جریب می‌باشد ارتفاع آن تقریبا به اندازه یک ساختمان۱۵ طبقه می‌رسد(حدود۴۸متر) کف صحنه چوبی است و در زیر آن مجموعه‌ای از اتاقها و گذرگاهها برای عبور حیوانات وحشی و سایر تدارکات لازم جهت راه اندازی و اجرای نمایش قرار گرفته‌است. تعداد ۸۰ دیوار به عنوان تکیه گاه برای طاق‌های گنبدی شکل، گذرگاهها، پلکان و ردیف‌های صندلی، روی صحنه قرار گرفته‌است. لبه بیرونی طاق‌های متوالی باعث اتصال طبقات مختلف و پلکان بین آنها به یکدیگر شده‌است. نمای داخلی Coliseum از بالا سه ردیف طاق‌های گنبدی شکل رو در روی ستون‌ها و سر ستون‌ها قرار گرفته‌اند،
 
در ستون‌های طبقه اول سبک معماری دوریک (Doric)، در طبقه دوم سبک ایونیک (Ionic)، و در طبقه سوم سبک قرنتی (Corinthian) که نزدیک به سبک کلاسیک یونان بود، به کار رفته‌است.این بنا به دلیل عبور و مرور آسان جمعیت به داخل و خارج میدان یکی از شاهکار‌های مهندسی است در بالای این سه طبقه اصلی، طبقه زیرشیروانی شامل ستون‌های مستطیل شکل سبک قرنتی قرار دارد، فضای بین ستون‌ها با ۴۰ عدد پنجره کوچک مستطیل شکل پر شده‌است.
 
در قسمت بالا، دیوارکوب‌ها و بندگاههایی وجود دارد که تیرک‌هایی را که سایه بان‌ها به آنها آویزان است، نگه داشته‌اند. در ساخت عمارت با دقت بسیاری از انواع ترکیبات ساختمانی استفاده شده، برای فونداسیون از بتون و برای ستون‌ها و طاق‌ها از سنگ آهک (تراورتن) استفاده شده، در ستون‌های به کار رفته برای دیوار دو طبقه زیرین، از نوعی سنگ متخلخل به نام توفا (Tufa) استفاده شده‌است. برای طبقات فوقانی و اکثر طاق‌ها از آجر بتونی استفاده شده‌است.

 
 
 
 

 
 
 
 
 

 

+ نوشته شده در دوشنبه بیست و پنجم مهر ۱۳۹۰ ساعت 17:30 توسط مهدی گلی  | 

عجایب هفتگانه 2

 مجسمه حضرت مسیح برزیل
 

 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
مجسمه مشهوری که در برزیل در شهر Rio de Janeiro قرار دارد و بسیاری از مردم آن را در تلویزیون دیده اند در حقیقت مجسمه مسیح منجی است. این مجسمه با 125 فوت ارتفاع در سال 1926 و در ارتفاع ۷۱۰ متری نوک کوه Corcovado ساخته شده است. مجسمه مذکور حالت ایستاده عیسی مسیح را در حالیکه دستان خود را کاملاً باز کرده است نشان می دهد که این حالت نشان دهنده پذیرش همه انسانها در آغوشش است. مجسمه عیسی مسیح نشانه برزیل است که امروزه شهرتی جهانی پیدا کرده است.
 
توریستهایی که از برزیل دیدن می کنند حتماً به دیدن این مجسمه نیز می روند. دست چپ این مجسمه به سمت شمال شهر Rio de Janeiro و دست راست آن به سمت جنوب شهر اشاره می کند. مناظر بسیار جذابی را می توان از آنجا مشاهده کرد که نفس را در سینه تماشاچی حبس می کند. این مناظر شامل شهر Rio، خلیج، کوه Sugarloaf و ساحل رودخانه های Copacabana و Ipanema می شود. علاقمندان به فوتبال نیز می توانند منظره ای از استادیوم را مشاهده نمایند.
 
+ نوشته شده در دوشنبه بیست و پنجم مهر ۱۳۹۰ ساعت 17:29 توسط مهدی گلی  | 

عجایب هفتگانه 1

دیوار بزرگ چین ، آرامگاه تاج محل (هند) ، شهر باستانی پترا (اردن) ، مجسمه حضرت مسیح ریودوژانیرو (برزیل) ، ویرانه های ماچو پیکچو متعلق به تمدن اینکا (پرو) ، هرم و بقایای شهر چیچن ایتزا متعلق به تمدن مایا (مکزیک) و کولوسئو رم (ایتالیا) به عنوان عجایب هفتگانه جدید جهان انتخاب شدند.
 

 

چیچن ایتزا

چیچن ایتزا اثری باستانی از تمدن مایا است که در کشور مکزیک واقع شده است. این اثر جزو میراث جهانی یونسکو به شمار می‌رود. در سال ۲۰۰۷ میلادی، این اثر به همراه ۶ اثر دیگر در یک رای گیری جهانی به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید معرفی شدند.

محوطه (سایت) چیچن ایتزا شامل چندین ساختمان سنگی است که قبلاا به عنوان قصر، معبد، حمام، مغازه و ... به کار می‌رفته اند. مطرح ترین قسمت های آن عبارتند از

* El Castillo (قلعه)
o مهمترین اثر این مجموعه، El Castillo ( به معنای قلعه در اسپانیولی) است که عبارتست از هرمی پلکانی که از هر چهار طرف دارای پله‌هایی تا بالای هرم است. این معبد، متعلق به خدای آسمان بوده است.

* معبد جنگجویان
* محوطه بازی
* سایر سازه ها
o معابد و سازه‌های دیگری نیز در محوطه اثر تاریخی چیچن ایتزا قرار دارند.
 
 

 
 

 
+ نوشته شده در دوشنبه بیست و پنجم مهر ۱۳۹۰ ساعت 17:27 توسط مهدی گلی  | 

چکامه

ابیاتی چند از غزلی زیبا از حافظ

«صبارا گو که بردارد زمانی برقع از رویت»

مدامم مست میدارد، نسـیم جعد گیسویت
خرابم میکند هردم، فریب چـشم جادویت
اگـر خـواهی که جاویـدان جهان یکسر بـیارائی
صبا را گـو که بـردارد زمـانی بـرقـع از رویت
و گـر رسم فـنا خواهی که از عـالـم بر انـدازی
بر افشان تا فـرو ریزد هـزاران جان ز هر مویت
مـن و بـاد صبا مسکین دو سرگـردان بی حاصل
من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت
حافظ

+ نوشته شده در دوشنبه هجدهم مهر ۱۳۹۰ ساعت 18:1 توسط مهدی گلی  | 

آمازون سرزمین ناشناخته ها

تصاویر: کشف قبیله‏ای ناشناخته در آمازون

محققان در حال گشت‌زنی در جنگل‌های آمازون با یک نمونه جدید برخورد کرده و موفق به کشف قبیله‌ای جدید در جنگل‌های آمازون در منطقه مربوط به کشور برزیل شدند.
انسان‌های این قبیله با دیدن هواپیما و بالگرد که در حال عکسبرداری از آنها بود، به طرف آنها سنگ و نیزه پرتاب کردند.
Photo: Reuters
+ نوشته شده در دوشنبه هجدهم مهر ۱۳۹۰ ساعت 17:43 توسط مهدی گلی  | 

آشنایی با قوانین پرورش اسب

اولین صادرات ایران به اروپا و به ویژه به انگلستان و فرانسه اسب بوده و این کار در دوره ی قاجار به وقوع پیوسته است.
اسب های اصیل ایرانی از قبیل: ترکمن، کردی و قره باغی و اسبچه خزر پس از اینکه به عنوان دام طبقه بندی شدند، برنامه ریزی هایی از طرف معاونت امور دام برای پرورش و اصلاح نژاد آن به عمل آمد. همچنین چند سالی است که صادرات گوشت اسب نیز به صورت موفق در کارنامه کشور ما قرار دارد.
پرورش اسب می تواند به منظور بهره برداری به صورت واحدهای پرورش و اصلاح نژاد اسب یا به صورت کانون های سوارکاری و مراکز نگهداری اسب یا به صورت واحدهای تکثیر اسب و استر (ایلخی محدود) یا به صورت واحدهای تربیت اسب یا به صورت واحدهای نگهداری سیلمی یا به صورت کره کشی انجام گیرد. در صورت توام بودن فعالیت های ورزشی و پرورشی باید مجوزهای لازم را از سازمان تربیت بدنی و معاونت امور دام کسب نمایند.
ـ ضوابط صدور پروانه تاسیس واحدهای پرورش اسب
۱ـ ظرفیت: ظرفیت واحدهای پرورش اسب جدیدالتاسیس به شرح زیر تعیین می شود:
ـ واحدهای پرورش و اصلاح نژاد اسب: حداقل ظرفیت ۸ و حداکثر ظرفیت ۳۰ سر مادیان.
ـ واحدهای تکثیر اسب و استر (ایلخی محدود): حداقل ظرفیت ۱۲ مادیان و ۲ سیلمی و حداکثر ۳۰۰ سر.
ـ واحدهای نگهداری سیلمی: حداقل ظرفیت ۵ و حداکثر ۲۰ سر.
۲ـ زمین: حداقل زمین مورد نیاز جهت تاسیس واحدهای پرورش اسب سه برابر مساحت زیربنا تعیین می گردد.
این مساحت اضافی که معادل سه برابر مساحت مسقف و حدود ۱۰۰ مترمربع به ازای هر سر می باشد، به منظور گردشگاه در نظر گرفته می شود.
در خصوص پرورش، نگهداری، اصلاح نژاد و همچنین تکثیر اسب و استر به صورت ایلخی محدود، به ازای هر سر مادیان و کره به میزان هزار مترمربع چراگاه مصنوعی در نظر گرفته می شود.
چراگاه های طبیعی نیز می توانند بر اساس امکانات متقاضی و ضوابط خاص خود، مورد استفاده و بهره برداری قرار گیرند.
۳ـ نقشه جایگاه: جهت نگهداری و پرورش اسب، نقشه تیپ برای ظرفیت ۸ سر مادیان و ۲ سر سیلمی در اقلیم معتدل، به شرح منظم به نظام طراحی، پیش بینی و ترسیم شده است.
مبانی محاسباتی نقشه تهیه شده بر حسب یک سر مادیان تعیین می شود و متوسط مساحت زیربنای مفید مورد نیاز یک سر ۶/۳۱ مترمربع مسقف و ۵/۳۲ مترمربع غیر مسقف، به شرح زیر می باشد:
مقدار زیر بنای مورد نیاز جایگاه سیلمی در واحدهای پرورش اسب، برمبنای زیر محاسبه و به میزان کل زیربنای تعیین شده یک واحد پرورش اسب با هر ظرفیتی اضافه می گردد.
از ۵۰ سر مادیان به بالا، تعداد سیلمی توسط کمیسیون صدور پروانه استان و با توجه به دیدگاه کارشناسان مربوطه تعیین و بر آن اساس، میزان مورد نیاز مشخص و به کل زیربنا اضافه می شود.
در خصوص واحدهایی که نگهداری اسب در آنها به صورت اصطبل جمعی صورت می گیرد، مساحت جایگاه های یاد شده، به دو سوم کاهش می یابد.
در خصوص واحدهایی که نگهداری اسب در آنها به صورت ایلخی و به شکل پادوک صورت می گیرد، مساحت جایگاه های یاد شده، به یک دوم کاهش می یابد.
۴ ـ فواصل: رعایت فواصل در مورد واحدهای پرورش و اصلاح نژاد اسب و واحدهای نگهداری سیلمی، به منظور اصلاح نژاد، مطابق واحدهای اصلاح نژادی در جدول فواصل می باشد. رعایت فواصل در مورد سایر واحدها، مطابق واحدهای پرورش چهارپایان داشتی است.

منبع : ماهنامه دام کشت و صنعت، شماره ۱۰۷

+ نوشته شده در سه شنبه دوازدهم مهر ۱۳۹۰ ساعت 13:54 توسط مهدی گلی  | 

ده قله خطرناک جهان برای صعود

 

1-  آناپورنا ، نپال مركزي (8091 متر)

در اين كوه كه دهمين قله بلند جهان است، حدود 130 كوهنورد به اين قله بهمن خيز صعود كرده اند. اما 35 نفر از آنها جان باخته اند. آناپورنا با 41% مرگ و مير بالاترين ميزان مرگ را ميان قله هاي جهان دارد.

2-  نانگاپاربات ، كشمير

اين قله "آدم خوار" ناميده مي شود. اين هيولاي صخره اي در كشمير خط الراس هاي سنگي و يخي بي شماري دارد. نهمين قله بلند جهان است و ضلع جنوبي اش بلندترين يال را در بين كوههاي زمين داراست. قبل از اينكه Herman Buhl در سال 1953 آن را فتح كند 31 نفر در آن جان باختند.

3-  سيلوا گرانده، آند پرو 6344 متر

در 1985 جو سيمپسون و سيمون ياتس كه سفرنامه شان در كتاب و فيليمي به نام Touching the Void منتشر شد، از يال غربي سيوال گرانده سعي  كردند صعود كنند. صعودي كاملا عمودي كه هيچگاه كامل نشده بوده است. آنها به قله رسيدند اما طي فرود پاي سيمپسون شكست. آنگاه ياتس كه با طناب سيمپسون زخمي را پايين كشيد، بالاي يك صخره از ديدرسش خارج شد. پس از گذشت يك ساعت با طناب ور رفتن سيمپسون نتوانست خودش را نجات دهد، ياتس طناب را بريد. بطور باورنكردني اي سيمپسون پس از سقوط از بيش از 30 متر زنده ماند. او درون يك يخشكاف افتاد. طي  سه روز او با برف هاي ذوب شده ادامه حيات داد و لنگان لنگان پنج مايل را تا كمپ رفت و ياتس كه كمي قبل از او رسيده بود به گمان اينكه سيمپسون مرده است مي خواست كمپ را ترك كند.

4-  K2 ، مرز پاكستان و چين ، 8610 متر

K2 دومين كوه بلند جهان است كه شهرت بدي دارد مخصوصا در رابطه با زنان كوهنورد. اولين زني كه به قله رسيد كوهنورد مشهور لهستاني Wanda Rutkiewicz بود كه در ژوئن 1986 به قله رسيد. در 18 سال بعد از آن تمام پنج زن كوهنورد كه قله را صعود كرده اند كشته شده اند. سه نفر طي فرود از K2 كشته شدند، دو تاي ديگر در كوه هاي همسايه اش جان خود را از دست دادند. Rutkiewicz نيز كمي پس از آن در 1992 در كانچنجونگا كشته شد. اين نفرين سرانجام در 2004 بوسيله Edurne Pasaban شكسته شد كه تا امروز زنده است.

5- كانچنجونگا، مرز ميان هند و نپال (8586 متر)

كانچنجونگا به خاطر دوري اش در نپال و دسترسي مشكل آن از هند، صعود كنندگان بسياري ندارد. در 1999 Joe Brown و George Band اولين بار اين قله را صعود كردند. در 1991 جسد اولين دو زن صعود كننده در پاي ديواره اصلي پيدا شد. در 1992 Wanda Rutkiewicz پس از اينكه از فرود در توفان قريب الوقوع اجتناب كرد در قله مرد. در 1995 نيز دو كوهنورد به همراه شرپايشان در كوه ناپديد شدند. بهمن و سرماي وحشتناك، اين كوه را از مرگبارترين كوههاي جهان كرده است.

6-  ماترون، مرز ميان سوئيس و ايتاليا، 4498 متر

اين روزها خطر اصلي در ماترون شهرتش است و اشتياق بيش از حد توريست ها براي انداختن سنگ هاي شل بر روي سر صعود كنندگان ديگر.

7-  اورست، مرز ميان نپال و چين 8848 متر

با توجه به عظمت و بلندي سايه افكن آن، آسان است كه فرض كنيم مرگبارترين كوه جهان است. اما با توجه به تعداد زيادي كه هر روزه  براي صعود به آن اقدام مي كنند، تنها 9% مرگ و مير دارد.

در سال 1996 فصل صعود، 15 نفر هنگام پايين آمدن از قله مردند و اين سال مرگبارترين سال تاريخ اورست بود. فقط هشت نفر از آنها در 11 مي مردند.

8- كوه واشنگتن ، ايالت همامپشير در جنوب انگلستان، 1917 متر

آب و هواي بسيار متغير، توفان و تندرهاي دريايي بسيار شديد و رگبارهاي يخي تابستاني  جان بيش از 100 نفر را تا به حال گرفته است. دماي هوا در قله به 50- درجه فارنهايت مي رسد. در حقيقت قوي ترين بادي كه تا به حال اندازه گيري شده روي اين قله بوده است. تندبادي با 231 مايل بر ساعت.

9-  دنالي، آلاسكا (6194 متر)

اين كوه مستعد زلزله است. تركيب ارتفاع زياد و عرض جغرافيايي زياد بيماري ارتفاع را بسيار بيشتر و سريعتر مي كند. (در خط استوا، قله اي با اين اندازه نيمي از اكسيژن سطح دريا را دارد؛ به  خاطر عرض جغرافيايي، درصد اكسيژن در دنالي خيلي كمتر از اين است.)

10-  كوهستان فوجي، ژاپن (3776 متر)

گاهي لازم نيست كوهي براي خطرناك بودن خيلي بلند باشد. براي مثال فوجي را در نظر بگيريد. در پاي آن دريايي از درخت، انبوه بي شماري از سرو، كاج و شمشاد  است كه تنها مكاني مي باشد كه گدازه هاي آتشفشاني فوران عظيم 1707 به آنجا راه نيافتند. اين جنگل كه به نام Aokigahara مشهور است بين ژاپني ها مكان مقدسي است و بي نقص براي  مردن.  شايعات در باره چوبهايش زياد است: محلي ها از زمين هاي مغناطيسي صحبت مي كنند كه عمليات جستجو و نجات را منحرف مي كند؛ گفته مي شود جنگل داراي مار، سگ هاي وحشي و ارواح خبيث است.

 

+ نوشته شده در یکشنبه دهم مهر ۱۳۹۰ ساعت 17:17 توسط مهدی گلی  | 

جایگاه صنعت توریسم ایران در جهان

 
 
از بس که در اخبار و تحلیل‌ها شنیده و نوشته می‌ش
ود که ایران به لحاظ جاذبه‌های توریستی در میان ۱۰ کشور برتر دنیا قرار دارد، اما به لحاظ بهره‌برداری در رده‌های آخر جدول قرار گرفته است، نوعی یاس و ناامیدی گریبان جامعه گردشگری را فرا گرفته است. این در حالیست که قرار است در چشم‌انداز ‌۲۰ ساله کشور ۲ درصد از گردشگران بین‌المللی جذب ایران شوند. رقمی که از دیدگاه دبیر کل سازمان جهانی جهانگردی هرچند جاه‌طلبانه، اما شدنی است.
ایران کشوری است که جاذبه‌های گردشگری آن بنا بر اظهارنظرهایی که جهانگردان و بازدیدکنندگان از آن داشته‌اند، هر گردشگری را به وجد آورده است. جدا از جاذبه‌های تاریخی که در نوع خود در سطح جهانی بی‌نظیر هستند، وجود برخی موهبت‌های طبیعی چون روستاهای تاریخی و شگرف، میراث غنی و تمدنی، جلوه‌هایی بی‌نظیر از اکوتوریسم و ... هر کدام در نوبه خود می‌تواند توریسم این کشور را با تحولی بزرگ روبرور سازد.
موهبت‌هایی که اگر تنها قلیلی از آن را کشورهای دیگر داشتند، با شتابی که اکنون در برنامه‌ریزی‌های توریسم آن‌ها به چشم می‌خورد، معلوم نبود که با صنعت گردشگری چه می‌کردند؟
بررسی عدم تحقق مقوله گردشگری برنامه سوم توسعه که قرار بود در آن بیش از ۴میلیون جهانگرد وارد ایران شوند، شاید بتواند سیمایی از ایرادات موجود و مشکلات زیرساختاری کشور را پیش چشم مدیران ارشد گردشگری تدوین کند.
از اجماع نظرات کاشناسی دست‌اندرکاران توریسم در ایران چنین بر می‌آید که مجموعه‌ای به هم تنیده از مشکلات زیربنایی، زیر ساحتاری، حقوقی، خدماتی و حتی سیاست خارجی گردشگری ایران را به سمت اضمحلال پیش برده است. آنها در تحلیل‌های خود می‌پرسند اگر قرار است که گردشگر‌ان داخلی ‌۶۰٠ درصد از بودجه‌ی بخش گردشگری جنوبغرب انگلیس تامین ‌کنند، امارات قطب چهارم گردشگری جهان شود، روسیه در جایگاه ۱۰کشور برتر قرار گیرد، عربستانی‌ها سنگین‌ترین قراردادهای مطالعاتی را برای بازاریابی منعقد کنند یا اینکه پاکستانی که به دلیل حوادث اخیر جهانی از روی نقشه‌ی گردشگری جهان محو شده بود. اکنون به همت رئیس جمهور نظامی‌اش! به دنبال آن است تا چهره مخدوش شده پاکستان در معادلات گردشگری بین‌الملل را احیا کند و ... پس چرا ایران نمی‌تواند حق خود را از۷۰۰ میلیارد دلار سرگردان در سبد جهانی توریسم باز گیرد؟ چرا سهم ایران با توجه به رتبه ممتازش در جاذبه‌های جهانگردی از درآمد گردشگری جهان به یک درصد هم نمی‌رسد؟ آیا در کشوری که شهرداری آن برای ساخت یک هتل پنج ستاره ‌۱۸ میلیارد تومان مالیات می‌خواهد، توریسم رونق خواهد یافت؟ و ...
اسکی بر رشته ‌کوه‌های ماسه‌یی، جوشش‌های قندیلی، گلدان‌های بیابانی، شهداد بیابان لوت و هزاران جاذبه‌ی دیگر که وقتی کویرشناسان و بزرگان علوم زمین‌شناسی و جغرافیایی طبیعی ایران با تجربه‌ی طولانی خود از آن سخن می‌گویند، چشمانشان برق می‌زند و به دارندگی‌مان می‌بالند، می‌تواند در نوع خود سالانه هزاران گردشگر طبیعت‌دوست را روانه ایران کند. این در حالی است که تا سخن از بهره‌برداری به میان می‌آید، به همان سرعت برق نگاه‌های خیره خاموش می‌شود.
در این میان یک کارشناس گردشگری، تاکید می‌کند: در تمام بخش‌های گردشگری سودهای پنهان نهفته که در صورت اجرای مدیریت صحیح، رونق در این صنعت حاصل می‌شود.
آهنگری با ابراز اینکه مجریان گردشگری کشور تاکنون نتوانسته‌اند خود را با سرعت و تحولات این صنعت هماهنگ کنند، گفت: امروزه سرعت تقاضا در صنعت گردشگری بیشتر از عرضه و هدایت آن است. این در حالی است که مدیران گردشگری ایران چندان آماده‌ی پشتیبانی از تحولات این صنعت نیستند.

 
+ نوشته شده در یکشنبه دهم مهر ۱۳۹۰ ساعت 16:32 توسط مهدی گلی  | 

برزیل کشور رویاها



  
تور برزيل بهمن 89




















تور برزیل 12 روزه
  سرزمين قهوه، سامبا و فوتبال  . برزيل به دليل طبيعت زيبا و كاراناوالهاي شادي هرساله ميزبان بيش ازهشت ميليون گردشگر است. گردشگران اغلب براي استفاده از ورزشهاي آبي و ديدن مناظر طبيعي به برزيل مي‌روند.شهر ساحلي ريودوژانيرو از برازيلاي پايتخت نيز مهم تر است. از يك سو ساحل اين شهر بهترين مكان براي آفتاب گيري و انجام ورزشهاي ساحلي است و از سوي ديگر طبيعت سرسبز و جنگلهاي اين منطقه به عنوان جاذبه‌اي طبيعي مورد بازديد گردشگران قرار مي‌گيرد.تور برزيل در 12 روز ،تمام اين زيبايي ها را به شما تقديم مي نمايد .

  برزیل یکی از جذاب ترین کشورهای دنیا است.برزیل به معنی چوب قرمز است .تور برزیل از جمله تورهایی است که در سال های اخیر شاهد استقبال شگرفی از سوی ایرانیان بوده است.  شباهت ها و نزدیکی های فرهنگی و روحی ایرانی ها و برزیلی ها به همراه طبیعت زیبا و بکر این کشور ایرانی ها را به سوی این کشور کشانیده است. اما مشارکت در تور برزیل با شناخت کشور برزیل آغاز می شود. نامی آشنا در سال های اخیر برای تمامی ایرانی ها است. برزیل بزرگ ترین کشور آمریکای جنوبی است. در دنیا آنچه نام برزیل را در صدسال گذشته بیش از همه بر سر زبان ها انداخته تیم فوتبال آن است اما واقعیت این است که این کشور سال ها است که به دلیل جذابیت های گردشگری مختلف یکی از مقاصد توریستی پرطرفدار دنیا است. همچنین مراسم پرطرفدار کارناوال که هر ساله در ماه فوریه در این کشور برگزار می شود نامی آشنا و محبوب از برزیل برای گردشگران به جای گذاشته است. برزیل در گذشته مستعمره کشور پرتغال بوده از این جهت زبان مردم این کشور پرتغالی است. این کشور به صورت جمهوری فدراتیو یا فدرال اداره می شود. پس از استقلال این کشور در قرن 19 میلادی متأثر از رخدادهای ایالات متحده این کشور نیز به سوی جمهوری و دموکراسی پیشرفت کرد. پایتخت کشور برزیل شهر برازلیا است اما این شهر بیشتر جنبه سیاسی دارد و دیپلماتیک دارد. بزرگ ترین شهر این کشور سائوپائولو است. مساحت برزیل در حدود 8 میلیون و پانصدهزار کیلومتر مربع است و جمعیت آن بر اساس آخرین سرشماری در سال 2009 میلادی در حدود 192 میلیون نفر است. اقتصاد این کشور در قرن بیستم و آغاز قرن بیست و یکم یکی از قوی تیرین و روبه رشد ترین اقتصادهای دنیا است به طوری که مراحل گذار از کشوری در حال توسعه به کشوری توسعه یافته در این مدت به خوبی طی شده است. ساعت رسمی این کشور با معیار پایتخت یعنی برازیلیا 5/5 ساعت از ایران عقب تراست. پیش شماره این کشور 0055 است.  تور برزیل به طور عمده در نیمه دوم سال ایران برگزار می شود. از مهرماه هر سال تا عید نوروز تورهای متعددی به مقصد این کشور برگزار می شود. علت این امر قرار گیری این کشور در نیمکره جنوبی کره زمین است. کشورهایی که در نیمکره جنوبی کره زمین قرار دارند از نظر آب و هوا با کشورهای شمالی کره زمین در وضعیت معکوس قرار دارند. البته برزیل از شمال به خط استوا و از جنوب به قطب جنوب از این رو آب و هوای متنوعی دارد. با این حال نیمه دوم سال که اوج آن در عید نوروز است در برزیل شاهد بهترین آب و هوا هستیم. متوسط درجه حرارت در این فصل در برزیل در حدود بیست و پنج تا سی درجه است که آب و هوای مناسب حتی برای ورزش های آبی است. اما سر آخر آنچه مهم است آگاهی از دیدنی های تور برزیل است.
تور برزیل با آشنایی و ملاقات شما با یکی از بزرگترین و پرجمعیت ترین شهرهای دنیا یعنی سائوپائولو آغاز می شود. سائوپائولو بزرگ ترین شهر برزیل است. جمعیت سائوپائولو در حدود 11 میلیون نفر است. پس در تور برزیل شما با یکی از بزرگ ترین شهرهای دنیا روبرو خواهید بود. سائوپائولو با جمعیت حومه در حدود 20 میلیون نفر را شامل می شود. سائوپائولو مرکز ایالتی در برزیل با همین نام است. جمعیت زیاد این شهر برنامه های تفریحی و به ویژه برنامه های شبانه این شهر در کل برزیل بسیار شهرت دارد. توجه داشته باشید که سائوپائولو یکی از ثروتمندترین شهرهای در نیمکره جنوبی هم هست. اما بسیاری از فقرا و طبقه محروم برزیل نیز در این شهر زندگی می کنند. دیدار از این شهر بدون بازدید از موسسه طبیعت بوتانتا مرکز شهر زیبا و خیابان پولیستا و محله لیبرداد امکان پذیر نیست. خیابان پولیستا یکی از محبوب ترین جلوه ها و اماکن دیدنی شهر سائوپائولو است. این خیابان مرکز تجاری و فرهنگی شهر سائوپائولو نیز می باشد.  خیابان های اطراف خیابان پولیستا از جمله خیابان روا آگوستا و آلامدا سانتوز نیز از جمله خیابان هایی است که اهمیت آن کمتر از خیابان پولیستا نیست. دیدار از ساختمان ایتالیا و عکاسی از معبد موزه هنر پیناکوکا دو استادو را نیز به این فهرست بیافزایید. برخی تورها شما را به دیدار بازار بزرگ میوه های استوایی خواهند برد همچنین محله ژاپنی ها و کلیسای سنت سباستین نیز از مکان هایی است که ایرانی ها آن را دوست داشته اند.
پس از سائوپائولو شاید نزدیک ترین مکانی که ایرانی ها تا کنون آن را پسندیده اند دو شهر آنگرا و پارچی باشد. دو شهر زیبا در ساحل اقیانوس اطلس با جزایر زیبا و بی نظیر. تور قایق به جزایر اطراف این شهرها در اقیانوس بی نهایت جذاب و شعف انگیز است به وِيژه اینکه در کنار اقیانوس وعده غذایی مثل نهار نیز صرف کنید. این دو شهر در ایالت ریودوژانیرو قرار دارد. پس از آنگرا و پارچی با اتوبوس خود را به معروف ترین شهر برزیل یعنی ریودوژانیرو می رسانیم. زیبایی این شهر وصف ناپذیر است. دیدار از شهر ریودوژانیرو یعنی شنا در ساحل ایپانما یا کوپاکابانا یا لبلون اما بیشتر گردشگران از نقاط مختلف دنیا برای بازدیداز مجسمه مسیح نجات بخش می آیند. همان مجسمه ای که دستانش را به علامت حمایت از انسان ها گشوده است و در نوک مرتفع ترین کوه ریودوژانیرو یعنی کوه کورکووادو مستقر شده است. با تله کابین بر فراز کوه کله قندی می رویم جایی که شهر خود را به زیبایی نشان می دهد. روزهای دیگر شما به نقاط زیباترین از شهر خواهید رفت. بازدید از شهر تاریخی پتروپلیس و خانه سانتوز دومون کسی که پیش از برادران رایت نخستین هواپیما را اختراع کرد. ریودوژانیرو باز هم ظرفیت دیدارهای دیگر را نیز دارد. گشت سافاری در جنگل های تیجوکا و دیدن گونه های مختلف گیاهی خالی از لطف نیست. دیدن درخت قهوه شما را متحیر خواهد کرد. فوتبال دوستان نیز از دیدار بزرگ ترین استادیوم دنیا یعنی استادیوم  مارکانا نخواهند گذاشت ما همه برزیل به یک سو و دیدار آبشار ایگوآسو در سوی دیگر این آبشار که در مرز سه کشور برزیل ، آرژانین و پاراگونه است یکی از زیباترین جلوه های قدرت طبیعت است. این آبشار وسیع ترین آبشار جهان است. گشت قایق که شما را به زیر آبشار می برد و گشت هلی کوپتر و دیدار از یکی از بهترین باغ وحش های دنیا در کنار آن شما را متحیر خواهد کرد. اما تور برزیل زمانی بسیار جذاب خواهد بود در مناسبت ها و جشنها در آن کشور حضور داشته باشید. یکی از این برنامه ها جشن کارناوال برزیل است که یکی از بزرگ ترین جشن های ملی کشور برزیل است. این جشن که آداب و رسوم آن یادآور دوران برده داری و تجارت برده توسط پرتغالی ها در این کشور است با رقص معروفی به نام رقص سامبا همراه است. رقص سامبا توعی رقص است که از ترکیب رقص آفریقایی ، بومیان برزیل و پرتغالی تشکیل شده است. این رقص علاوه بر برنامه کارناوال در برنامه های شبانه شهرهای برزیل نیز وجود دارد. اگر در تور برزیل هستید چه در تور کارناوال و چه در تور عادی تماشای رقص سامبا را فراموش نکنید.
+ نوشته شده در سه شنبه پنجم مهر ۱۳۹۰ ساعت 10:18 توسط مهدی گلی  | 
مطالب جدیدتر مطالب قدیمی‌تر